Liturgiczna Służba Ołtarza

Galeria zdjęć

Słowniczek liturgiczny - B

LITURGICZNA SŁUŻBA OŁTARZA

Słowniczek liturgiczny - B

Bierzmowanie - Pan Jezus wielokrotnie obiecywał Apostołom, że gdy odejdzie do Ojca, wtedy ześle na nich Ducha Świętego - Ducha Prawdy, Pocieszyciela. I tak się też stało. Duch Święty zstąpił na zgromadzonych w Wieczerniku Apostołów w pięćdziesiąt dni po zmartwychwstaniu Jezusa. Od tej chwili z wielką mocą głosili Jezusa, docierając do najdalszych krajów. Wszystkim, którzy uwierzyli, udzielali chrztu i przekazywali moc Ducha Świętego.
W dawnych wiekach udzielano bierzmowania zaraz po chrzcie świętym. W ten sposób podkreślano prawdę, że jest ono naturalnym jego uzupełnienieniem. Tak jak chrzest możemy nazwać sakramentem narodzenia chrześcijanina, tak bierzmowanie - sakramentem chrześcijańskiej dojrzałości. Dzięki niemu już istniejące w nas życie Boże zostaje wzmocnione, tak byśmy mogli z odwagą głosić Jezusa i bez lęku pokonywać różne duchowe trudności. Bierzmowanie to sakrament Ducha i mocy!
Dzisiaj w Kościele udziela się sakramentu bierzmowania zasadniczo człowiekowi dojrzałemu, który jest w stanie zrozumieć potrzebę specjalnego utwierdzenia w wierze i szczególnej pomocy Ducha Świętego, aby mógł prowadzić życie prawdziwie chrześcijańskie.
W języku łacińskim bierzmowanie nazywa się "confirmatio", co znaczy "umocnienie, utwierdzenie". Nasz polskie słowo "bierzmowanie" wyraża zupełnie to samo. Jest to bowiem staropolskie słowo, które dawno już wyszło z użycia, a wywodzi się ze słowa "berwiono, bierzmo", co oznacza "belkę podtrzymującą związanie dachu". W ten sposób już w samej nazwie tego sakramentu zawarty jest jego cel, a mianowicie dopełnienie i utwierdzenie tego, co rozpoczął i dał nam chrzest.
Szafarzem sakramentu bierzmowania, czyli tym, kto posiada władzę i prawo jego udzielania, jest biskup, gdyż on jest następcą Apostołów. W Dziejach Apostolskich czytamy, że w Samarii głosił Ewangelię diakon Filip. Ochrzcił on wiele osób, nie bierzmował ich jednak. Dopiero, gdy do Samarii przybyli Piotr i Jan, nowoochrzczeni otrzymali z ich rąk Ducha Świętego. Również św. Paweł bierzmował w Efezie tych, których inni chrzcili.
Zwyczajnym szafarzem sakramentu bierzmowania jest więc biskup. Zdarzają się jednak wypadki nadzwyczajne, kiedy wolno bierzmować kapłanowi, jak np. w przypadku wielkiego zagrożenia życia. Sakramentu bierzmowania udziela biskup przez:

włożenie rąk na głowę bierzmowanego, co oznacza wezwanie darów Ducha Świętego
namaszczenie jego czoła krzyżmem świętym, będące świadectwem tego, że bierzmowany otrzymuje niezniszczalne znamię Pańskie
wymówienie słów: "Przyjmij znamię daru Ducha Świętego"

Bierzmowaniu towarzyszy świadek, który kładzie prawą rękę na jego ramieniu. Ma on obowiązek słowem i przykładem pomagać młodemu chrześcijaninowi w wiernym kroczeniu za Jezusem, zgodnie z natchnieniem Ducha Świętego, którego otrzymał. Świadek lub sam bierzmowany wymawia też nowe imię, które ma otrzymać w sakramencie bierzmowania.
Pragnący przyjąć sakrament dojrzałości chrześcijańskiej, musi się do tego odpowiednio przygotować poprzez uczestnictwo w katechezie, osobistą modlitwę i przyjęcie sakramentu pokuty. Sakrament bierzmowania można przyjąć tylko raz.

Biret - okrycie głowy kapłana; najpierw był okrągły, obecnie jest czworokątny. Przedtem zastępował go humerał, a poza nabożeństwem - kaptur.

Boże Ciało - Pamiątkę ustanowienia Najświętszego Sakramentu Kościół obchodzi w Wielki Czwartek. Jednak wówczas Chrystus rozpoczyna swoją mękę. Dlatego od XIII wieku Kościół obchodzi osobne święto Bożego Ciała, aby za ten niezwykły dar Chrystusowi w uroczysty sposób podziękować. Z uroczystością Bożego Ciała związana jest św. Julianna z Belgii (1193-1258). Jako szesnastoletnia dziewczyna miała widzenie - ujrzała wyszczerbioną tarczę księżyca. W dwa lata później widzenie się powtórzyło, a Pan Jezus wyjaśnił jej, że księżyc to symbol Kościoła. Jest wyszczerbiony, gdyż brak mu święta Bożego Ciała. Pan Jezus wybrał sobie jako dzień corocznej uroczystości czwartek po niedzieli Trójcy Świętej. Kiedy św. Julianna została przełożoną augustianek w Mont Cornillon w pobliżu Liege, zwierzyła się z tej tajemnicy kapłanowi. Biskup Liege - Robert po zbadaniu objawień, postanowił wypełnić życzenie Pana Jezusa i tak w roku 1246 odbyła się pierwsza procesja eucharystyczna. Papież Urban IV wprowadził tę uroczystość do Rzymu. Do ustanowienia święta ponaglił papieża cud, jaki wydarzył się w Bolsena. W czasie Mszy św. po Przeistoczeniu kapłan niechcąco trącił kielich i krople krwi Chrystusa wylały się na korporał. Przerażony kapłan zobaczył, że postacie wina zmieniły się w postacie krwi. Skrwawiony korporał do tej pory przechowywany jest w relikwiarzu w katedrze w Orvieto i w czasie procesji Bożego Ciała obnosi się go zamiast monstrancji. Od wieku XV wprowadzono wszędzie procesje eucharystyczne. Biorą w nich udział tłumy wiernych, grają orkiestry, stroi się okna domów, ulice ścieli się częstokroć dywanami kwiatów. Wszystko po to, aby podziękować Jezusowi za dar Eucharystii.

Zobacz także:

Aktualności parafialne

Strona główna | Mapa strony | Kanał RSS

Liturgiczna Służba Ołtarza

Galeria zdjęć

Słowniczek liturgiczny - B

Wyszukiwarka

Aktualności parafialne