Parafia pw. św. Jana Bosko w Szczecinie

Ruch Światło-Życie Oaza


Galeria zdjęć



Drogowskazy nowego człowieka

Ruch Światło-Życie OAZA

Drogowskazy nowego człowieka


ks. Franciszek Blachnicki

JEZUS CHRYSTUS jest moim Świa­tłem i Życiem oraz jedy­ną Dro­gą do Ojca; Przy­ją­łem Go jako moje­go Pana i Zba­wi­cie­la; odda­ję Mu swo­je życie, aby nim kie­ro­wał.

DUCH ŚWIĘTY nama­ścił Jezu­sa; dzię­ki Chry­stu­so­wi i ja otrzy­ma­łem Ducha Świę­te­go, któ­ry spra­wił, że naro­dzi­łem się na nowo do życia dziec­ka Boże­go skie­ro­wa­ne­go w miło­ści i posłu­szeń­stwie ku Ojcu; dla­te­go chcę pro­wa­dzić życie w Duchu, pod­da­jąc się Jego tchnie­niu i mocy.

KOŚCIÓŁ – wspól­no­ta piel­grzy­mu­ją­cych ludu Boże­go, zjed­no­czo­na z Ojcem przez Syna w Duchu Świę­tym jest jedy­nym śro­do­wi­skiem życia, w któ­rym może roz­wi­jać się Nowy Czło­wiek; chcę wzra­stać coraz głę­biej w tę bra­ter­ską wspól­no­tę poprzez żywą komór­kę gru­py w ramach Kościo­ła lokal­ne­go, któ­ry jest zna­kiem i urze­czy­wist­nie­niem Kościo­ła powszech­ne­go.

SŁOWO BOŻE sta­nie się dla mnie świa­tłem życia, jeże­li będę podej­mo­wał sta­ły wysi­łek zacho­wa­nia go, pój­ścia za nim i czy­nie­nia go sło­wem życia; chcę kar­mić się nim jak naj­czę­ściej szcze­gól­nie poprzez oso­bi­ste i wspól­ne z brać­mi stu­dio­wa­nie Pisma świę­te­go.

MODLITWA jest odde­chem Nowe­go Życia, wiel­kim przy­wi­le­jem i rado­ścią Nowe­go Czło­wieka, źró­dłem mocy i dzie­łem Ducha Świę­te­go w nas; dla­te­go chcę być wier­ny prak­ty­ce codzien­ne­go Namio­tu Spo­tka­nia.

LITURGIA, szcze­gól­nie eucha­ry­stycz­na, jest uprzy­wi­le­jo­wa­nym miej­scem spo­tka­nia z Chry­stu­sem w Duchu Świę­tym, zna­kiem obja­wia­ją­cym i urze­czy­wist­nia­ją­cym tajem­ni­cę Kościo­ła – wspól­no­ty oraz źró­dłem i szczy­tem jego życia; dla­te­go chcę zawsze jak naj­peł­niej w niej uczest­ni­czyć, a moim zaszczy­tem i rado­ścią jest służ­ba w zgro­ma­dze­niu litur­gicz­nym według zale­ceń sobo­ro­wej odno­wy litur­gii.

ŚWIADECTWO sło­wa i życia jest naka­zem Pana, któ­ry chce, aby świa­tłość nasza świe­ci­ła przed ludź­mi i dla­te­go obie­cał nam moc Ducha Świę­te­go, aby­śmy mogli stać się jego świad­ka­mi; ufa­jąc tej mocy i modląc, się o nią chcę przy każ­dej oka­zji wyzna­wać Chry­stu­sa, moje­go Pana i Zba­wi­cie­la.

NOWA KULTURA pole­ga na uwol­nie­niu czło­wieka od wszyst­kie­go, co poni­ża jego god­ność, oraz na roz­wi­ja­niu war­to­ści oso­by i wspól­no­ty we wszyst­kich dzie­dzi­nach życia; jest ona dziś bar­dzo potrzeb­ną for­mą świa­dec­twa i ewan­ge­li­za­cji; moim świa­dec­twem w tej dzie­dzi­nie będzie więc ofia­ra cał­ko­wi­tej abs­ty­nen­cji od alko­ho­lu, tyto­niu i wszel­kich nar­ko­ty­ków oraz sze­rze­nie kul­tu­ry czy­sto­ści i skrom­no­ści jako wyra­zu sza­cun­ku dla oso­by.

AGAPE czy­li pięk­na miłość, któ­rą Duch Świę­ty roz­le­wa w ser­cach naszych, dzię­ki któ­rej oso­ba może odna­leźć się w peł­ni przez bez­in­te­re­sow­ny dar z sie­bie (KDK 24) dla Boga i bliź­nich, jest naj­wyż­szą for­mą świa­dec­twa i urze­czy­wist­nia­nia się oso­by; dla­te­go poprzez sta­łą meta­no­ię, prze­kre­śla­nie swe­go ego­izmu, naśla­do­wa­nie Chry­stu­so­we­go Krzy­ża, chcę wdra­żać się w posta­wę bez­in­te­re­sow­nej służ­by – dia­ko­nii, słu­żąc na wzór Syna Czło­wie­cze­go wspól­no­cie Kościo­ła oraz wszyst­kim bra­ciom, zwłasz­cza naj­mniej­szym i uci­śnio­nym.

Cel Ruchu Świa­tło-Życie jest osią­ga­ny poprzez reali­za­cję pro­gra­mu for­ma­cyj­ne­go. Każ­dy uczest­nik Ruchu po ewan­ge­li­za­cji, pro­wa­dzą­cej do przy­ję­cia Jezu­sa Chry­stu­sa jako swe­go Pana i Zba­wi­cie­la, uczest­ni­czy w for­ma­cji w gru­pie uczniów Jezu­sa (deu­te­ro­ka­te­chu­me­nat) a następ­nie we wspól­no­cie dia­ko­nij­nej, podej­mu­jąc kon­kret­ną służ­bę (dia­ko­nię) w Koście­le i świe­cie. Ewan­ge­li­za­cja – kate­chu­me­nat – dia­ko­nia, to trzy eta­py dro­gi for­ma­cyj­nej Ruchu Świa­tło-Życie na wszyst­kich pozio­mach for­ma­cji.

Pod­sta­wo­we meto­dy reali­za­cji pro­gra­mu for­ma­cyj­ne­go to: meto­da „świa­tło-życie”, prze­ni­ka­ją­ca wszyst­kie ele­men­ty pro­gra­mu for­ma­cyj­ne­go, oaza reko­lek­cyj­na i mała gru­pa for­ma­cyj­na.

Spe­cy­fi­ką meto­dy Ruchu Świa­tło-Życie jest reali­za­cja zasa­dy „życie z życia” i zasa­dy orga­nicz­ne­go wzro­stu.

Struk­tu­ra ruchu jest zgod­na ze struk­tu­rą Kościo­ła Małe gru­py do któ­rych nale­żą uczest­ni­cy Ruchu, zasad­ni­czo two­rzą jego wspól­no­tę w para­fii. Wspól­no­ty Ruchu utrzy­mu­ją ze sobą łącz­ność spo­ty­ka­jąc się na Dniach Wspól­no­ty.

Odpo­wie­dzial­ność za całość Ruchu spra­wu­je Mode­ra­tor Gene­ral­ny Ruchu Świa­tło-Życie. Na szcze­blu kra­ju, die­ce­zji i para­fii odpo­wie­dzial­ność peł­nią mode­ra­to­rzy kra­jo­wi, die­ce­zjal­ni i para­fial­ni. Każ­dy mode­ra­tor peł­ni swą posłu­gą wraz z zespo­łem dia­ko­nii. Dia­ko­nię mode­ra­cji mogą peł­nić zarów­no oso­by świec­kie, jak i duchow­ne.

Kapła­ni w Ruchu speł­niają rolę mode­ra­torów, a nie nale­żący do nie­go – opie­ku­nów. Spo­czy­wa na nich odpo­wie­dzial­ność za ducho­wą for­ma­cją uczest­ników Ruchu i ekle­zjal­ność wspól­not.

Począt­ki histo­rii Ruchu się­ga­ją pierw­szej oazy, któ­ra odby­ła się w 1954 r. Ruch Świa­tło – Życie roz­wi­nął się z oaz – reko­lek­cji zamknię­tych pro­wa­dzo­nych meto­dą prze­ży­cio­wą. Przed rokiem 1976 Ruch był zna­ny pod nazwą „Ruch oazo­wy”, „Ruch Żywe­go Kościo­ła”. Twór­cą oazy, zało­ży­cie­lem Ruchu i pierw­szym mode­ra­torem kra­jo­wym był ks. Fran­ci­szek Blach­nic­ki (24 III 1921–27 II 1987). Ruch Świa­tło-Życie powstał i roz­wi­ja się w Pol­sce a w ostat­nich kil­ku­na­stu latach roz­sze­rza się rów­nież poza jej gra­ni­ca­mi: na Sło­wa­cji, w Cze­chach, w Niem­czech, na Bia­ło­ru­si, Łotwie.

Anna Wojtas

© 2003-2024 by Parafia pw. św. Jana Bosko w Szczecinie
Projekt i wykonanie: Radziu.eu

Strona główna | Mapa strony | Kanał RSS